Het was een mooie zomerse dag na een zwaar weekend. Op terugweg van een levering in Charleroi besloot ik even te stoppen op de befaamde parking in Halle op de Brusselse ring (R0).
Het was er relatief druk en ik parkeerde mijn wagen en stapte even uit om mijn benen te strekken.
Vervolgens stapte ik opnieuw in om even gade te slaan wat er zich allemaal afspeelde.
Plots kwam JIJ voorbij mijn wagen op weg naar jouw wagen, die blijkbaar een 100m verder geparkeerd stond … heupwiegend met je autosleutel in de hand. Je had onmiddellijk mijn volle aandacht en onze ogen ontmoetten elkaar vluchtig. Ik zag dat hoe je instapte.
Je vertrok niet, waardoor er zich spanning opbouwde … mijn hart klopte in mijn keel.
Na ongeveer een 20 tal minuten stapte je opnieuw uit en wandelde je richting de bosrand. Je verdween niet in het bos, maar wandelde tot mijn grote verbazing mijn richting uit.
Je zocht oogcontact en bleef uiteindelijk staan ter hoogte van mijn wagen … opnieuw ontmoetten onze ogen elkaar en kreeg ik het benauwd van de spanning. Je wachtte gewoonweg op mij. Je ging uitnodigend enkele stappen dichter naar de bosrand. Ik verzamelde al mijn moed en ik stapte uit …
Ook ik wandelde nu richting de bosrand waar jij nu in verdwenen was, maar moest eerst even plassen. Ik zag je staan boven het bergje … opnieuw keek je me aan, die blik van wellust in je ogen maakte mij bloedgeil, waardoor ik heel wat moeite moest doen om nog te kunnen plassen, aangezien dit niet altijd een evidentie is met een erectie. Dit heb je ongetwijfeld gezien, want je bleef me de hele tijd aankijken.
Na het plassen liep in ook de bosrand in, het bergje op … nog voor bij je was, stapte je verder … ik twijfelde … waarom stapte je weg?
Ik ging achter je aan en plots draaide jij je om … daar stonden we dan plots oog in oog op amper 1m van elkaar.Jouw mooie ogen keken me aan en plots sloeg mijn hart over. De zenuwen gierden door mijn keel. Uit jouw kleine mond met sensuele lippen kwam er een simpele anonieme ‘hey’. Ik begroette jou terug met eenzelfde ‘hey’.
Daar stonden we dan … hoe moest het nu verder. Ik wou zelfzeker overkomen, maar eigenlijk was dit mijn eerste keer dat ik het aandurfde iemand achterna te gaan op een snelwegparking. Wordt er onmiddellijk overgegaan tot actie of worden eerst enkele afspraken gemaakt? Wordt er kennis gemaakt of blijft alles anoniem?
Ik weet tot op vandaag nog steeds niet wat er toen in mij gebeurde … Hoezeer ik dit ook wilde, want je was zo knap, deftig, zachtaardig en vriendelijk … toch sloeg ik totaal in paniek. Wat als je een politieagent was en ik zou betrapt worden op openbare zedenschennis; wat met die anderen die hier rondliepen en er ongetwijfeld zouden van genieten mochten wij elkaar bevredigen; wat als … Want hoe komt het dat een knappe deftige jongen als jij hier bevrediging moet komen zoeken?
Ik stamelde dat ik het niet kon, maar eigenlijk was ik gewoon een lafaard … ik durfde het gewoon niet … Maar ik voelde me verantwoordelijk en schuldig … had ik jou geen valse hoop gegeven?
Jij stelde je heel begripvol op en zei dat ik het alleen hoefde te doen als ik 100% zeker was. Er viel een blok van mijn schouders en eigenlijk wilde ik je op dat moment gewoon even vastpakken voor een goede knuffel, maar ik besefte dat dit niet zou passen binnen de verwachtingen van een snelle anonieme ontmoeting.
We namen snel afscheid, want stond al een derde te wachten die gewillig mijn plaats zou innemen als jij dat wou.
Ik stapte terug richting mijn wagen, stapte ik en reed weg.
Tot op vandaag vervloek ik mezelf … waarom blokkeerde ik? waarom heb ik geen briefje achtergelaten onder jouw ruitenwisser om mij te verontschuldigen?
Als ik er nu op terugkijk dan denk ik dat ik schrik had van het anonieme …
Toen jij mij aankeek was ik verloren, je hebt een emotie in mij losgemaakt, ik wilde jou leren kennen, met jou praten, enz. Uiteraard wou ik ook meer met je, maar als ik daar toen direct had aan toegegeven zou ik jou nooit kunnen leren kennen. Het zou dan ongetwijfeld gewoon gebleven zijn bij een snelle anonieme ontmoeting … daar ben ik niet klaar voor.
Één ding weet ik zeker … telkens ik voorbij die parking rijdt denk ik terug aan jou en kijk ik stiekem of jouw wagen er niet staat.
Mocht je dit lezen en dan zeg ik via deze weg aan jou: “Sorry dat ik dichtklapte en dat ik jou niet heb kunnen geven waar je dan naar op zoek was!”
